เมื่อวันครบรอบ 70 ปีของการทิ้งระเบิดฮิโรชิมาและการยอมจำนนของญี่ปุ่นซึ่งสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 2 ใกล้เข้ามา ประชาชนของประเทศศัตรูในอดีตมีความเห็นที่ยังไม่ได้ข้อสรุปเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมของประเทศของตนในความขัดแย้งทางทหารที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ และบางทีด้วยเหตุนี้ มหาอำนาจระดับภูมิภาคเหล่านี้ ทั้งเยอรมนีและญี่ปุ่นก็ไม่กระตือรือร้นที่จะมีบทบาททางทหารอย่างแข็งขันเพื่อรักษาสันติภาพและเสถียรภาพในโลก แม้จะมีความท้าทายด้านดินแดนจากรัสเซียและจีนก็ตาม ซึ่งชวนให้นึกถึงช่วงปลายทศวรรษที่ 1930 เพียงเล็กน้อย
เมื่อมองย้อนกลับไปในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2
ชาวญี่ปุ่นถูกแบ่งแยกว่าพวกเขาขอโทษเพียงพอแล้วหรือไม่สำหรับการกระทำของพวกเขาในช่วงความขัดแย้งนั้น และจำนวนที่ท่วมท้น (79%) เชื่อว่าการที่สหรัฐฯ ทิ้งระเบิดปรมาณูใส่เมืองต่างๆ ของญี่ปุ่นนั้นไม่สมเหตุสมผล ในทางกลับกันชาวเยอรมันมองข้ามสงครามโลกครั้งที่ 2 ในการแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับชาวเยอรมันเพียงไม่กี่คนที่เลือกสงครามหรือการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ว่าเป็นเหตุการณ์ที่สำคัญที่สุดในความสัมพันธ์ระหว่างสหรัฐกับเยอรมันในช่วง 75 ปีที่ผ่านมา
ชาวอเมริกันมีมุมมองทางประวัติศาสตร์ที่แตกต่างจากชาวเยอรมันและชาวญี่ปุ่นเป็นอย่างมาก ผลสำรวจ ล่าสุด ของ Pew Research Centerพบว่า 56% ของชาวอเมริกันยังคงเชื่อว่าการใช้อาวุธนิวเคลียร์เพื่อทิ้งระเบิดฮิโรชิมาและนางาซากิเป็นสิ่งที่ชอบธรรม เทียบกับเพียง 14% ที่มีความคิดเช่นนั้นในญี่ปุ่น การสำรวจยังพบว่าชาวอเมริกันจำนวนน้อยกว่ามาก (37%) มากกว่าชาวญี่ปุ่น (48%) ที่เชื่อว่าญี่ปุ่นได้ขอโทษอย่างเพียงพอสำหรับการกระทำของตนในช่วงสงคราม และด้วยความเคารพต่อเยอรมนีชาวอเมริกันเกือบครึ่ง (47%) ยังคงคิดว่าสงครามและการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เป็นเหตุการณ์ที่สำคัญที่สุดต่อความสัมพันธ์ระหว่างสหรัฐฯ และเยอรมัน มีชาวเยอรมันเพียง 20% เท่านั้นที่เห็นด้วย
ไม่น่าแปลกใจที่มีช่องว่างในทัศนคติที่มีต่ออดีตศัตรูของสหรัฐฯ ชาวอเมริกัน 7 ใน 10 คนที่มีอายุตั้งแต่ 65 ปีขึ้นไปกล่าวว่าการใช้อาวุธปรมาณูในฮิโรชิมาและนางาซากิเป็นสิ่งที่ชอบธรรม แต่มีเพียง 47% ของผู้ที่มีอายุ 18-29 ปีเท่านั้นที่เห็นด้วย
สำหรับประเทศเยอรมนี รูปแบบการสืบรุ่นเป็นเพียงสิ่ง
ที่ตรงกันข้าม คนอเมริกันอายุน้อย 51% ของผู้ที่มีอายุ 18-29 ปีกล่าวถึงสงครามและการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เป็นความทรงจำแรกที่นึกถึงเมื่อนึกถึงสหรัฐอเมริกาและเยอรมนี เทียบกับเพียง 40% ในหมู่คนอเมริกันอายุ 65 ปีขึ้นไป
การเพิกเฉยเกี่ยวกับการรับบทบาททางทหารที่แข็งขันมากขึ้นในการช่วยรักษาสันติภาพและเสถียรภาพในโลกคือความรู้สึกนึกคิดของชาวเยอรมัน มีชาวเยอรมันเพียง 25% เท่านั้นที่ต้องการเห็นประเทศของตนรับภาระด้านกลาโหมมากขึ้น คนส่วนใหญ่ (69%) เชื่อว่า ตามประวัติศาสตร์แล้ว เยอรมนีควรจำกัดบทบาททางทหารของตนในกิจการโลก
ชาวอเมริกันยินดีที่เยอรมนีเข้ามารับผิดชอบเชิงกลยุทธ์มากขึ้น มากกว่าครึ่ง (54%) คิดว่าเบอร์ลินควรมีบทบาททางทหารที่แข็งขันมากกว่านี้ในการรักษาสันติภาพและเสถียรภาพ ในขณะที่เพียง 37% บอกว่าควรจำกัดบทบาทของตน ชาวอเมริกันทุกยุคทุกสมัยกลับมามีบทบาททางทหารของเยอรมันมากขึ้น และในเยอรมนี ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ต้องการให้ประเทศของตนจำกัดบทบาทในกิจการทหาร
ในหมู่ชาวญี่ปุ่น มีความไม่เต็มใจที่จะให้ประเทศของพวกเขามีความกระตือรือร้นมากขึ้น มากกว่าสองในสาม (68%) ต้องการให้ญี่ปุ่นจำกัดกิจกรรมทางทหารของตน มีเพียง 23% เท่านั้นที่ต้องการให้ประเทศมีความคึกคักมากขึ้น
สงครามครั้งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์โลกยังคงกำหนดมุมมองของสาธารณชนเกี่ยวกับการใช้กำลัง ไม่เพียงแต่สำหรับส่วนแบ่งของประชากรที่ลดน้อยลงเท่านั้นที่ประสบกับสงครามครั้งนั้น แต่สำหรับคนรุ่นต่อๆ ไปด้วยเช่นกัน อย่ามองไปไกลกว่าวิกฤตยูเครนเพื่อดูการเล่นนี้
การสำรวจทัศนคติของ Pew Global Attitudesเมื่อเร็ว ๆ นี้กับสาธารณชนของ NATO พบว่าชาวอเมริกันและชาวแคนาดาเป็นประเทศเดียวที่มากกว่าครึ่งคิดว่าประเทศของตนควรใช้ปฏิบัติการทางทหารหากรัสเซียเกิดความขัดแย้งอย่างรุนแรงกับสมาชิก NATO ด้วยกัน (56% และ 53% ตามลำดับ) ชาวเยอรมัน (58%) มีแนวโน้มมากที่สุดที่จะบอกว่าประเทศของตนไม่ควรใช้กำลังทหารเพื่อปกป้องพันธมิตรนาโต้ หากรัสเซียถูกโจมตี และมีชาวเยอรมันเพียง 19% เท่านั้นที่สนับสนุนการส่งอาวุธไปยังยูเครนเพื่อตอบโต้ภัยคุกคามจากรัสเซีย
เจ็ดสิบปีต่อมา ชาวเยอรมัน ญี่ปุ่น และอเมริกาได้รับบทเรียนที่แตกต่างกันเกี่ยวกับการใช้กำลังทางทหารจากประสบการณ์ที่ “ไม่เคยเกิดขึ้นอีก” และความรู้สึกเหล่านี้อาจกำหนดและจำกัดการตอบสนองของพันธมิตรในอนาคตต่อความทะเยอทะยานทางดินแดนของรัสเซียและจีนได้เป็นอย่างดี
